Çocukluğumun tüm yazları Karadeniz’de geçti benim. Hatırladığım en güzel akşamlar hep dalga sesleriyle süslendi. Her sabah uyanır uyanmaz heyecanla denize bakmaya koşan bir çocuktum ben. Ne ara o kadar zaman geçti bilmiyorum ama, dediklerine göre büyüdüm. Denizden uzak bir şehirde buldum kendimi. Günlerin birinde öyle çok özledim ki denizi, dalgaların sesini dinlemeyi, olur da hatırlarım belki diye kapadım gözlerimi o büyük şehirde.
Ben öylece beklerken uzaklardan gelen ve belki de şehrimden sadece
geçmeyi planlayan Rüzgar, beni görüp, halime acımış acımış olacak ki, kulağıma çok
az insanın bildiği bir masalı fısıldamaya başladı..
